Ин ҷашни рамзи баҳамоӣ, сарҷамъӣ, иттиҳоду ягонагӣ ва ваҳдати миллӣ буда, пирӯзии сулҳ ва ақлу заковати солими миллати солору хирадманд ва сулҳпарвари тоҷикро бори дигар собит месозад.
Маҳз эҳсоси гарми ватандорӣ, андешаи тақдири ояндаи миллат, нигоҳ доштани марзу буми аҷдодӣ ва боло гирифтани ифтихору нангу номуси миллӣ фарзандони солими халқро ба музокироту гуфтушунид ва ҳалли осоиштаи муноқишаҳо водор сохт.
Сулҳу Ваҳдати кишварамон ба осонӣ ба даст наомадааст, дар талоши он даҳҳо ҳазор ҳамватанонамон, падару бобоёни шумо қурбон шуданд.
Барои мо маънои ғоявии «Ваҳдат» маълум аст, яъне маънои он ягонагӣ, якдилӣ аст.
Вазифаи мо чун гавҳараки чашм эҳтиёту мустаҳкам намудани Сулҳу Ваҳдат аст.
Бигзор Ваҳдати миллӣ ва сулҳу амният ҳамеша пойдор бошад ва аз хонаю хонадони ҳар кадоми Шумо файзу баракат ва аз дастархонатон фаровонӣ канда нагардад!
Комментарии (0)