Нашъамандӣ

Саропо одами андар зи панд аст,

Аз он бебаҳра танҳо нашъманд аст.

Яке аз масъалаҳои муосири тоҷикон ин нашъаманди ва нашъаҷаллоби мебошад. Ба ин кор бештар ҷавонони ноболиғ даст мезанад, ки оқибат нашъаманд мегиранд. Минбаъд барои ба даст даровардани нашъа ба бисёр корҳои ношоям даст мезананд ва оқибат дузди ҳам мекунанд. Нашъа инсонро ба бемориҳои сирояткунанда ва табобатнашаванда бурда мерасонад. 

Алҳазар, аз нашъамандон, алҳазар,

Нашъаманди  душмани    ҷон,   алҳазар,

Насли  сомонро   назебад  хулқи   бад,

Нашъаманди   марги  инсон,   алҳазар !

Нашъаро асосан бо се роҳ истеъмол мекунанд: буй кардан, лесидан ва бо воситаи сӯзандору. Одамоне ҳастанд, ки нашъаро ҳамчун як роҳи тиҷорат хариду фурӯш мекунанд.

Нашъаманди вабои асри ХХI, нашъа аз калимаи Юнони гирифта шуда, маънояш,-«беақли,     девонагӣ» мебошад.

Донишмандони ниёгонамон оқибати нашъамандиро медонистанд ва инсонро ба дури ҷустан аз ин заҳр ташвиқ мекунад. Нашъаро рад папирос ҷой карда ё бо сӯзандору истифода барад, ба тамоми организми инсон таъсири манфи мерасонад. Агар инсон нашъаро истеъмол кунад, ба нобинои, сулфаи беист ва кори сусти аъзои бадан гирифтор мешавад : фарзандонашон бошад кам ақл, маъюб ва аз ҷиҳати руҳи ва ҷисмонӣ иллатнок таваллуд мешаванд.

Нашъамандӣ ва оқибатҳон нохуши он

Нашъамандӣ вабои асри XXI нашъа аз калимаи Юнони гирифта шуда, маънояш - «беақли, девонагӣ» мебошад.

Донишмандони ниёгонамон оқибати нашъамандиро медонистанд ва инсонро ба дури ҷустан аз ин заҳр ташвиқ мекунад. Агар инсон нашъаро як маротиба истифода барад, мисол ; нашъа дар папирос ҷой карда ё сӯзандору истифода барад ба тамоми организми инсон таъсири манфи мерасонад.

Доруи   марговар гуфтаанд нашъаро ;

Бале, хамин тавр ҳам     ҳаст. Ин сафедхока рӯзи сиёҳ оварда бисер оилаҳоро вайрон ва валангор месозад.

Нашъаманди ҷиноят ва нашъаҷаллоби марг аст,  ҳаваси онро кардан ҳам ҷиноят аст.

Дар давраи қадим дар кишвари мо, нашъаманди дида  намешуд, онро фақат дар давлатҳои калон мумкин буд. Аммо то замони мо ин муводи марговар расида омад, ки ҳоло онро ҳатто дар деҳаю қишлоқҳо дидан мумкин аст. Аз сабаби ранги нашъа сафед буданаш онро марги сафед мегӯянд. Ба нашъаманди бисёртар ҷавонон даст мезананд. Онҳо метавонад оқибати нашъа марг аст. Дар вақти бисёр истеъмол кардани нашъадор хотири одам парешон шуда, аз чашмон об мебарояд. Ба тамоми рӯи бадан мурғак медамад. Дарди шикам ва миён сахт шуда, дилбеҳузуршави ба амал меояд. Мушакҳо ба ларза даромада, то рафт сахт шуда ба тамоми бадан паҳн мешавад. Ларза раги хунгарди ва нафаскаширо вайрон мекунад.