- Вазъи адабӣ дар асри 16
- Дигаргуниҳо дар асри 17
- Ташкили давлати Темуриёни Ҳинд
Хони бообру - хокими Бухоро - Убайдуллоххони Шайбонй баҳри озодии Хуросон аз Сафавихо, шаш дафъа лашкар кашида бошад ҳам, бенатиҷа анҷомид. Танҳо дар замони Абдуллоҳхон (1557-1598) ба у муяссар гардид, ки як андоза муттахидии хонхои узбекро таъмин кунад. Зеро ҳам Хуросон ва хам Хоразм ба давлати хонй муттаҳид карда шуданд. Вале пас аз вафоти Абдуллоххон қуввахои марказгурез аз нав cap бадоштанд ва хукумати Шайбонихо ба хамин восита аз арсаи таърих рафт. Яке аз ҳодисахои ниҳоят даҳшатбори аср низоъҳои мазхабӣ ба шумор меравад. Дар қаламрави Мовароуннахру Хуросон баробари зада даромадани Шох Исмоили Сафавй муборизахои тезутунде миёни шиахо ва сунниён cap зад. Хаводиси мазкур аз он сабаб ҳам буд, ки Исмоили Сафавй худро вориси мазхабй шиа эълон намуда, баҳри ривоҷи он дар байии мардум тавассути катлу ғорат ниятҳои дигари худро низ амалӣ менамуд. Дар асл хадафи ин сиёсатмадор васеъ намудани худуди давлат ва сарзамини худ аз ҳисоби мамолики ободон ва ба даст даровардани боигариву сарват буд. Ин низоъхои мазхабй амалан то охирхои асри XVI идома карда, боиси харобихои гушношуниди халқҳои Мовароуннахру Хуросон гардида буд. Ҳатто, ду тан суханварони машҳури ин давра Мавлоно Бадриддин Хдлолй ва Камолуддини Биной курбони ана хамин гуна низоъхои мазхабй шудаанд. Аз тарафи дигар, яке аз сабабхои чудоии Мовароуннахру Эрон ана ҳҳамин моҷароҳои сиёсию мазҳабй гардида буд.
ТАШКИЛИ ДАВЛАТИ ТЕМУРИЁНИ ҲИНД
Темуриёни Хинд ва ё ин сулола дар сарчашмахо бо номи Бобуриён низ ёд мешавад, аз ибтидои асри XVI то огози асри XIX дар Хиндустон хукмронй кардаанд. Аниктараш тули солхои 1526- 1858 сулолаи мазкур дар каламрави Хинд хукумат кардааст. Асосгузори хукумати Темуриёни ХИНД намояндаи ҳамин сулола - Захируддин Бобур мебошад. Онхоро инчунин мугулхои бузург низ меноманд. Ин сулола дар охирхои салтанати Аврангзеб парокан- да гардида бошад хам, амалан то истилои Англия (соли1857) ву- чуд дошт. Силсилаи мазкур аз Бобур (1526-1530) огоз гардида, Хумоюн (1530-1539; 1555-1556), Акбар (1556-1605), Ч^ахонгир (1605-1627), Шохичахон (1627-1658), Аврангзеб (1658-1707), Ба- ходуршох (1707-1712), Чахонгиршох (1712-1713), Фаррух Сияр(1713-1719), Мухаммадшох (1719-1748), Ахмадшох (1748- 1754), Оламгири II (1754-1759), Шохолами II (1806-1837) идо- ма намудааст ва охирин намояндаи сулолаи мазкур Баходур- шоҳи II солҳои 1839-1858 хукмронӣ кардааст.
Комментарии (1)