Мирзосодиқ на танҳо дар навъҳои хурди лирикӣ хушзавқ аст, балки дар достонсароӣ ҳам адиби тавоно мебошад. Аз ӯ чор маснавӣ низ боқӣ мондааст. Аз ҷумла: «Рафъи тумани Оҳугиру Хайробод», «Ба духтаре ошиқ шудани дарвеш», «Қазову қадар» ва «Дахмаи...

Яке аз ҷузъҳои муҳими ҷамъият оила аст, яъне оила ячейкаи асосии ҷамъиятӣ ба ҳисоб меравад. Инсон ба воситаи оиладорӣ натанҳо хушбахтиро ба даст меорад, балки асосан ҳамаи мушкилоҳою душвориҳои зиндагӣ пас аз оиладорӣ сар мешаванд, зеро ки инсон...

Ба хотири шоири бузург, Мирзо Турсунзода, ки роҳи моро дар адабиёт бо нури илҳом ва эъҷозӣ сухан мунаввар кардааст, сари таъзим фуруд меорам. (Чингиз Айтматов, нависандаи бузурги қирғиз) Шоири халқии Тоҷикистон Мирзо Турсунзода фаъолияти меҳнатии...

Тоҷикон аз қадимулайём миллати озодпарасту озодихоҳ буданд. Солҳои сол дар дил орзуи озодиро мепарвариданд. Бо амри тақдир ва бар асари таҳаввулоти фарогирии сиёсиву иҷтимоии ибтидои солҳои 90- уми асри гузашта халқи тоҷик баъди ҳазор сол аз нав ба...

Роғун манбаи адонашавандаи нур аст, ки Тоҷикистонро дар оғўши шарқи кӯҳан ба ахтари ҳамеша тобон хоҳад дод. (Эмомалӣ Раҳмон) Тоҷикистонам чароғон мешавад, Манбаи нурӣ фаровон мешавад. Аз фурўғи дидаи Роғуни мо, Ҳафт кишвар ахтаристон мешавад. Имрўз...

Мафҳуми зишт, нохуб ва норавост дар тамоми давру замонҳо ҳамчун амали ношоиста, носазо ва номатлуб дониста мешавад. Бадӣ чун фасоду зиён танҳо ва танҳо зиштиву нооромӣ падид меорад, зеро ин амал хоси ҳайвоноту дарандаҳо ва ҳашароти зараррасон аст,...

Тоҷикистон, сари ҳар санги ту бар ман Ватан аст, Бари ҳар буттаи хори ту бароям чаман аст. (Гулрухсор) Тоҷикистон кишвари доимбаҳорест, ки қисми зиёди аҳолии онро тоҷикон ташкил медиҳанд. Маънои вожаи «тоҷик» гуногун буда, бештар ба маънои тоҷдор...

Айб аст, ки дар ҳунар накӯшӣ, Сад айб ба як ҳунар накӯшӣ. Соҳибҳунаре, ки ботамиз аст, Дар дидаи мардумон азиз аст. Оре, ҳар як инсон бояд дар зиндагӣ ҳамеша бар он ҷаҳд намояд, ки соҳибақлу соҳибхирад ба воя бирасад. Байни дӯстону наздикон обрӯю...

Нушервони одил аз вазири худ мепурсад: – Тавонгар кист? Бузургмеҳр ҷавоб медиҳад: – Он кӣ бо ҳама некӣ кардан мехоҳад. Нушервон боз мепурсад: – Бадтарин кас кист? – Бадтарин кас онест, ки бадхоҳи одамон асту ба онон бадӣ мекунад – мегӯяд,...

Осмон мисли ҳарвақта софу беғубор буд. Хуршеди оламоро зулфони худро ба гетӣ паҳн намуда ҳусни худро ситоиш мекард. Одамон дар даву ғеҷ буданд. Ҳар касро сару савдое. Гурўҳе ба сўи коргоҳ мешитофт, гурўҳи дигаре барои аёдати наздикони худ мерафт,...